Evolutionaire Geneeskunde – Lessen van jager-verzamelaars

De criteria voor een optimale nutriënten inname via randomised controlled trials (RCT) met zowel een enkel nutriënt als enkel eindpunt heeft grote tekortkomingen. Dit soort onderzoek is doorgaans gebaseerd op slecht onderzochte dosis-effect relaties en negeren vaak meerdere nutriënt interacties en metabole interrelaties. De nutritionele balans waaronder ons genoom is geëvolueerd is praktisch onmogelijk te bepalen wanneer men het heersende paradigma van “evidence-based medicine” hierop toepast.

Nutritioneel onderzoek heeft eerder een organisatorische sjabloon nodig dat zich focust op homeostase.

Een dergelijk sjabloon kan worden gedestilleerd uit onderzoek en reconstructie van paleolithische diëten. De compositie van paleolithische diëten kan worden afgeleid uit zeer veel wetenschappelijke disciplines zoals biologie, archeologie, antropologie, vergelijkende anatomie, genetica en humane voedingswetenschappen. Het plaatsen van voedingsleer in de complete ontwikkelingsspanne van de mens geeft verhelderende inzichten en de toepassing ervan resulteert in gezondheidswinst. Een arts zal wanneer hij deze processen begrijpt beter inzien waarom mensen klachten hebben gekregen en kunnen blijven steken in hun genezingsproces.