De Rol van het Microbioom in de Overdraagbaarheid van Ziektes
Een nieuw artikel in Science, (van B. Brett Finlay en een team van CIFAR-leden in het Humans & the Microbiome-program) stelt dat ziekten die traditioneel als “niet-overdraagbaar” worden beschouwd mogelijk toch overdraagbaar zouden kunnen zijn via het microbioom.
Niet-overdraagbare ziekten, waaronder hartaandoeningen, kanker- en longaandoeningen, zijn nu de meest voorkomende doodsoorzaken: ze vertegenwoordigen wereldwijd 70 procent van de sterfgevallen. Deze ziekten worden beschouwd als “niet-overdraagbaar” omdat ze worden verondersteld veroorzaakt te worden door een combinatie van genetische, levensstijl- en omgevingsfactoren welke niet overdraagbaar zijn tussen mensen.
Een nieuw onderzoeksartikel in Science door een team van leden in CIFAR’s Humans and the Microbiome program werpt dit lang gekoesterde geloof in twijfel door te pogen bewijs te leveren dat veel ziekten overdraagbaar zijn tussen mensen via microben (inclusief bacteriën, schimmels en virussen) die leven in en op ons lichaam.
“Als onze hypothese klopt kan het het hele boek van onze volksgezondheid herschreven worden”, zegt B. Brett Finlay, CIFAR lid en professor in de microbiologie aan de Universiteit van British Columbia, en hoofdauteur van de studie.
Logische verbanden leggen
De auteurs baseren hun hypothese op verbanden tussen drie verschillende bewijslijnen. Ten eerste tonen ze aan dat mensen met een breed scala aan aandoeningen, van obesitas en inflammatoire darmaandoeningen tot diabetes type 2 en hart- en vaatziekten, microbiomen hebben die veranderd zijn. Vervolgens laten ze zien dat veranderde microbiomen, wanneer ze worden afgenomen van zieke mensen en in diermodellen worden ingebracht, ziekte veroorzaken. Ten slotte leveren ze bewijs dat het microbioom van nature overdraagbaar is, bijvoorbeeld: echtgenoten die een huis delen, hebben meer vergelijkbare microbiomen dan tweelingen die apart wonen.
“Wanneer je die feiten samenvoegt, wijst dit op het idee dat veel traditioneel niet-overdraagbare ziekten toch kunnen worden overgedragen”, zegt Finlay.
Eran Elinav, mede auteur van de studie, CIFAR lid en professor aan het Weizmann Institute of Science, ziet het voorgestelde verband tussen deze bewijsmiddelen als een argument om breder over ziekte na te denken. “Dit kan nieuwe kansen bieden voor interventies bij enkele van ‘s werelds meest voorkomende en hinderlijke ziekten,” zegt hij. “We kunnen nu denken aan het moduleren van omgevingsfactoren en het microbioom, i.p.v. alleen het richten op de innerlijke mens.”
Volgende stappen
Hoewel er veel opwinding is over deze hypothese, is het de onderzoekers duidelijk dat er nog veel onbekend is over de betrokken mechanismen. “We weten nog steeds niet in welke gevallen de transmissie toeneemt, of dat gezonde resultaten ook kunnen worden overgedragen”, zegt Maria Gloria Dominguez-Bello, een van de auteurs van de studiek, CIFAR lid en professor aan de Rutgers University. “We hebben meer onderzoek nodig om de microbiële transmissie en de effecten ervan te begrijpen.”
“We hopen dat de studie verder onderzoek zal inspireren naar de mechanismen en de mate van overdraagbaarheid.” zegt Finlay. “We moedigen onderzoekers aan die ziekte bestuderen vanuit ieder gebied om na te denken over het effect dat microben kunnen hebben.”
Lezing van Brett Finley
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op cifar.ca